امید مجد: بزرگ‌ترین خدمت به فولادوند، ترویج ترجمه قرآن اوست 

بزرگ‌ترین خدمت مسئولان به استاد فولادوند این است که ترجمه او را ترویج دهند تا این ترجمه راه خود را در میان مردم باز کند.

به گزارش قرآن بلاگ به نقل از خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا) «امید مجد» مترجم منظوم قرآن گفت :استاد فولادوند مانند بسیاری از چهره‌های دیگر در گمنامی به سر می‌برد و او مشکلاتی زیادی دارد؛ از جمله احیای حقوق ترجمه قرآنش که تاکنون مبلغی از این ترجمه به او نرسیده است.

به اعتقاد مجد، مسئولان نباید هم‌اکنون فولادوند را فراموش کرده و پس از مرگش به چند پیام تسلیت بسنده کنند.

او دقت و انطباق علمی را از مهم‌ترین ویژگی‌های ترجمه قرآن فولادوند برشمرد و افزود: دقت در برگردان واژه‌ها یکی از ویژگی‌های مهم ترجمه قرآن فولادوند به شمار می‌رود. بسیاری از واژه‌ها منطبق با تحقیقات است؛ برای مثال واژه‌های «وَطُورِ» و «سِینِینَ» در آیه 2 سوره «تین» در ترجمه فولادوند به دو کوه مقدس تعبیر شده است که این موضوع هم دقت در ترجمه را نشان می‌دهد و هم حاکی از برگردان درست عربی آن دارد.

مجد با اشاره به این‌که پس از ترجمه قرآن فولادوند باید ترجمه‌ای ادبی از قرآن صورت بگیرد بیان کرد: امروز مترجمان قرآن نباید تنها دقت را مد نظر داشته باشند؛ زیرا استاد فولادوند قرآن را در نهایت دقت ترجمه کرده است. هم‌اکنون ما نیاز به ترجمه‌ای ادبی از قرآن داریم.

این مترجم منظوم نهج‌البلاغه با طبقه‌بندی ترجمه‌های کنونی قرآن به سه گروه ادامه داد: ترجمه گروه اول مانند ترجمه «مرحوم معزی» از قرآن کریم است که این‌گونه ترجمه‌ها نمی‌توانند خواننده را با معنای قرآن مأنوس کند و تحت‌اللفظی بودن و نداشتن انشابندی درست از ویژگی برجسته این گروه از ترجمه‌ها محسوب می‌شود.

وی ادامه داد: پیشتاز گروه دوم که از آن به عنوان ترجمه‌های نسل دوم تعبیر می‌شود، «مرحوم الهی قمشه‌ای» است. این دسته ترجمه‌ها توأم با تفسیر بوده و از لحاظ قواعد نحوی دقت لازم را ندارد و از این لحاظ باعث اعتراض بسیاری از نحویون شده‌اند.

مجد با توجه به شکل‌گیری نسل سوم ترجمه‌های قرآن در دوران معاصر تصریح کرد: در نتیجه کاستی‌های گروه اول و گروه دوم، نسل سوم ترجمه‌های قرآن به وجود آمد که از میان آن‌ها می‌توان به ترجمه «محمدمهدی فولادوند» و «بهاء‌الدین خرمشاهی» اشاره کرد. مهم‌ترین کاستی این ترجمه‌ها این است که توضیح اضافه ندارد؛ برای مثال در آیه 2 سوره اعراف «کِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَیْکَ فَلاَ یَکُن فِی صَدْرِکَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِکْرَی‏ لِلْمُؤْمِنِینَ» در ترجمه مکارم شیرازی آمده است: «کتابی به سوی تو فرستاده شده است، پس نباید در سینه تو از ناحیه آن تنگنا باشد» و در ترجمه فولادوند آمده «نباید ناراحتی از آن کتاب در سینه داشته باشی» و در هر دو ترجمه معنای آیه مبهم و نیاز به توضیح دارد.

نویسنده کتاب «شعر نو در عرصه سیمرغ» در پایان ترجمه ادبی از قرآن را ضروری دانست و تأکید کرد: قرآن دارای نثر ادبی است و مترجمی که قرآن را ترجمه می‌کند باید وجه ادبی و بلاغی آن را در نظر بگیرد.